Νότα Κυμοθόη "Το ένδυμα τότε και σήμερα"
Ο Περικλής στην ίδια θέση με το περιστέρι να έχει βρει στο κεφάλι του θρόνο αναπαυτικό. Κι ο τουρίστας απ΄ την άλλη άκρη του κόσμου κοιτάζει τον άντρα με φόρεμα και κράνος και χαμογελάει, δίχως να γνωρίζει πως είναι αρχαιοελληνικός χιτώνας για τον οποίο οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουμε υπερηφάνεια η οποία καμιά σχέση δεν έχει με της εποχής μας την άποψη. Πως αλλάζουν οι καιροί!!!Άντε τώρα να εξηγήσεις στον τουρίστα, τι σημαίνει Περικλής ο Αθηναίος!!!Αυτός κοιτάζει το άγαλμα, κοιτάζει το φίλο του με το πορτοκαλί παντελόνι που βγάζει συνεχώς φωτογραφίες, κοιτάζει τους ταλαίπωρους της οδού Αθηνάς και ξεκαρδίζεται στα γέλια...
Σταμάτησα, τους κοίταξα, κούνησα το κεφάλι μου, κοίταξα τον Περικλή και ένιωσα μεγάλη υπερηφάνεια που είμαι Ελληνίδα κι ύστερα βαδίζοντας προς την Ομόνοια για να πάρω το metro
προβληματίστηκα με τους ανθρώπους ολόγυρά μου στην πόλη της θεάς Αθηνάς.
Έχουν μια όψη αλλοτρίωσης και καμιά σχέση με τους ιδεατούς αρχαίους Έλληνες για τους οποίους έρχονται από την άλλη άκρη της γης οι τουρίστες στην Αθήνα. Τι έχει απομείνει άραγε από εκείνη την εποχή;
Ένα ελάχιστο ωραίο το οποίο λαμποκοπά σε όλη τη γη κι αυτό το ελάχιστο είναι αρκετό για να ωθήσει τον κάθε έναν και την κάθε μια οπού γνωρίζει να αναγνωρίζει την καταστροφή σε υλικό αλλά και πνευματικό επίπεδο που επέφερε η χριστιανοθρησκευτική καταστροφή, η οποία συνεχίζει με βίαιο τρόπο να ασελγεί στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και να τον καταστρέφει, καταστρέφοντας ταυτόχρονα και τη σκέψη των Ελληνόπουλων με τη σκοταδιστική της διδαχή.
